Settelen

Autorijden is niet mijn sterkste kant. Ik heb na ongeveer 4 keer mijn rijbewijs gehaald om daarna met de leaseauto te integeren met een vangrail en een haagsche familie nadat ik hun zorgvuldig gepoetste en geparkeerde BMW raakte toen ik achteruit reed om een naderende politieauto ruim baan te geven.

Ik ben dan ook verheugd dat iedereen hier alles met de auto doet. Aan de linkerkant van de weg. Gelukkig is de werkverschaffing hier uitmuntend en betaal ik de 'parkeerhulpmeneer' (tevens tasjesinautozetter en uitrijhulp) 2 rand (25 ct) voor de aanwijzingen met gebarentaal. 
Het gaat zo. 
Ik kijk paniekerig zo'n meneer aan. Die gaat voor de auto staan en gebaart wat ik moet doen, wil ik de andere auto's niet raken. Ik stuur me een ongeluk, zeg af en toe krampachtig glimlachend 'oh ik schaam me rot' - dat kan hij toch niet verstaan - want ik begrijp ook wel dat hij het alleen doet voor die 2 rand of omdat hij daarna mijn auto mag wassen voor meer dan 2 rand. Maar aan het eind van de rit sta ik wel keurig geparkeerd.

Overigens kan je het zo gek niet bedenken of het is een baan hier in ZA. Je auto schoon maken, je huis schoonmaken je boodschappentasje inpakken ('you want bags mem?'), tanken, etc etc. 
Voor de meeste zogenaamde banen zijn ze afhankelijk van de tips die de ontvanger geeft. Dus er wordt driftig geworven. Als je het benzinestation inrijdt wordt je springend en met wilde gebaren naar alle pompen getrokken. Als je ergens gaat eten rennen ze naar je tafel. Op zich best goed, want alle banen waar geen 'tip' aan vastzit worden niet met zoveel verve uitgevoerd. 
Op het moment dat ik dit schrijf wacht ik op een stoel en 2 hele grote houten giraffen (impulsaankoop, hopelijk doet Joost goed zn best want in de Eemwijstraat stoten ze hun kop) en die zouden 'for sure mem' anderhalf uur geleden geleverd worden. Om nog maar te zwijgen over de uitvoering. 'Jeh mem, I fixed everything' en na twee keer 'kraan open en dicht' staat 'ie alweer te wankelen op z'n voetje.

Ik wen er al aan. Soms. Want de meneer van de telefoon en internetaansluiting heeft mij helaas tijdens een dipje aan de telefoon. Dus nadat hij voor de 3e keer heeft verteld dat hij 'stuck is on another job' scheld ik hem de huid vol, zeg dat ik hem hier NU wil zien of een collega en hang op. Een kwartier later staat er een trillende collega voor de deur en die heeft t gefixt. Althans, voor de helft. Dus internet hebben we nog steeds niet evenmin het beste middel om dingen wel snel voor elkaar te krijgen.

In de tussentijd heeft Joost al twee vluchtjes gemaakt naar Kaapstad, daar in wat luxe tentjes geluncht (allemaal voor het werk) en issie lid geworden van de golfclub. Zwaar leven, hier in ZA. 
De kids vermaken zich ook prima. Lucie en Boris settelen goed. Iedereen is verliefd op Lucie en haar manen. Het staat rechtop hier in ZA. Boris maakt alweer met iedereen vriendjes, maar vindt het soms wel moeilijk dat hij geen Engels praat. Dus daarvoor krijgt hij extra lesjes. Bobbie leert Zulu van Vivienne en Petronella (de maids) en ik heb al 3 jurken gekocht, 2 bikini's, heb een sportschool gevonden en ga thee een wijn drinken (die sherry is echt onzin) met andere vrouwen. 
Die ik via via ontmoet. Zo was er laatst een ochtendkoffie en daar zou een Nederlandse me introduceren. Susan was er alleen nog niet en er waren 2 groepen vrouwen. In tweede instantie ben ik bij de juiste groep aangesloten. Toe ik de eerste groep had uitgelegd waarom ik graag wilde aansluiten en ik maar eens wilde gaan zitten, bleek dat ze Susan niet kenden.

Dus, t gaat allemaal prima de luxe hier. Met ups en downs en enorme regenbuien, maar vooral veel zon!