Als je denkt dat zonne-energie hier 'je van het' is, dan heb je het mis. Voor alle vormen van energie moet je worden aangesloten en dus naar een kantoor en dus in de rij. Heel comfortabel, want je mag in de rij zitten. Zodra nummer 1 is geweest, schuif je allemaal weer een stoeltje op. Een telefoon en internet aansluiting regelen duurt dus wel even en in de tussentijd gebruiken we een soort Dongel. Die gaat dan weer op als we teveel skypen en toch even willen weten welke boerin in spe toch geen tractor (en al helemaal geen boer) mag berijden.
Maar goed, hier zijn we dan. Na een reis van 20 uur met British Airways die best soepel is verlopen. Boris is door de sympathieke beveiliging van de UK gefouilleerd, ze zijn door mij bijna gelynched omdat ik de helft van alle babyvoeding moet proeven, Lucie heeft 3 keer een beetje over(Joost)gegeven en de we hebben de stewards koest moeten houden gedurende de nacht. Maar de muziek die op airport Jo'burg uit de boxen knalt en de vreselijk vriendelijke mensen maken dat eigenlijk direct weer goed.
Ons centerparcshuisje op Mount Edgecombe bevalt prima. Na een rondleiding: je moet je gras maaien, je mag niet met je blote billen in het zwembad want dat zien ze misschien vanaf de golfbaan, mogen we er in. Een huisje met gehuurde spullen die alle lelijkheidsverwachtingen overtreffen. Onze eigen spullen varen nog ergens, maar die verwachten 'ze' begin februari. Inmiddels hebben we geleerd dat dat net zo goed eind februari kan zijn, dus we wachten soort van rustig af. We doen dat bijvoorbeeld in ons eigen zwembadje en uitkijkend over de golfbaan waar bucks en aapjes rondrennen.
Het kan ook gebeuren dat zo'n aap ineens binnen zit met een stuk brood in zijn handen. Dat is even schrikken, maar als je heel hard gilt gaan ze best snel weg. Het is bovendien erg goed voor het engels van Lucie. Die zegt nu steeds (met opgeheven vingertje) 'go away monkey'. Het zit hier sowieso vol beesten. Grote kakkerlakken, spinnen die met hun voorste tentakels van alles in hun bek stoppen en gelukkig is de 'kokodil' die Lucie in bad aantreft een gekko.
Boris en Lucie vinden het prachtig. Zo prachtig dat ze er graag vanaf 5.15 van genieten. Dat vinden we wel een beetje aan de vroege kant, maar zelfs het karton voor de ramen mag niet baten. Regelmatig zijn we dus al vroeg aan het hardlopen. En het geinige is dat je dan al mensen kan groeten, er heerst een enorme ochtendcultuur. Om 8 uur is het strand al helemaal 'packed'. De school van Boris en de playgroup van Lucie beginnen ook al om 8 uur met een inloop vanaf 7.15. Boris is deze week op woensdag - in zijn uniformpje- begonnen en hij vindt het erg leuk. Lucie begint maandag.
We hebben ook al wat Nederlanders ontmoet en zijn tijdens een etentje gelijk toegevoegd aan die 12 man tellende Nederlandse vereniging :-).
No comments:
Post a Comment