Ineens was erin geslopen dat we 's avonds de bakjes voor de yoghurt voor de
volgende ochtend klaar zetten. Ik was 36 en dit was het dan. Vanaf nu zouden we
steeds regelmatiger leven en op een gegeven moment ook geen nieuwe bank kopen. Want ja, die hadden we niet meer echt nodig. En ook geen nieuwe kleren
trouwens. We zouden avond aan avond in onze joggingbroek chips eten terwijl we
herhalingen van de honeymoon quiz zouden kijken. Als dat nog bestond dan.
Terwijl ik zo verder mijmerde tijdens het eten, vroeg dochter L. (4) wat
jaloers eigenlijk is? Zoon B. (7) gaf antwoord. 'Jaloers is dat je bijvoorbeeld
een man ziet met een hele mooie - en ik DACHT, nu komt er een auto, fiets of
computer - vrouw, veel mooier dan die van jou en dat jij dat dan ook wel wil.'
Ik keek naar man J. die zijn hoofd driftig schudde. Nee hoor, hij had B. niks uitgelegd.
Ik vroeg B. wie het hem dan wel had verteld (ik probeerde me in te houden en
deed toch suggesties) maar hij had het zelf verzonnen.
Vervolgens betrok ik het op mezelf. Ik denk dat het kwam doordat ik
tegenwoordig als een Jim Carrey door het leven ga. Het zit namelijk zo. De
orthodontist heeft mijn beugel eruit gehaald. Eerst lag ik 'Kut kut kut'
roepend in de stoel - 'Ja, mevrouw Lebens het eruit halen van de beugel doet een
beetje pijn, dat vertellen we er daarom nooit bij.' - en daarna mocht ik van mijn
vrijheid genieten. Het duurde één dagdeel. 'S middags kwam ik terug en werd me
ineens een plastic hoes aangesmeerd voor over mijn boventanden, die ik 24 uur
per dag moest dragen.
'Je ziet er niks van hè!' Riep de orthodontist enthousiast terwijl hij me een
spiegel in mijn handen drukte. Ik lachte in de spiegel en de assistente en de
orthodontist en ik, we zagen allemaal dat mijn bovenlip op het plastic
hoesje bleef hangen. 'Even oefenen nog.' Zei de orthodontist opgewekt en we
knikten alledrie.
Ik kreeg vervolgens een briefje mee met een afspraak voor over zes weken. Op
het briefje stond altijd: 'Thanks for being such a great patient!' er stond nu
'Congratulations on your new smile!' Ik lispelde (dat plastic hoesje hè) tegen de
assistente dat ik hoopte dat ik die over zes weken wel zou hebben. Daarna wilde ik een
grap maken die paste bij mijn nieuwe uiterlijk. Ik kon er geen verzinnen en dat
klopte tenminste nog; Jim Carrey kan immers ook alleen gekke bekken trekken.
No comments:
Post a Comment