Verweten

Mijn grootste probleem deze week (tot nu toe, even afkloppen hoor) is het niet komen opdagen van het hippe fitnessinstructeurtje. Dat klinkt misschien denigrerend, maar hij ís gewoon heel klein en bovendien, hij verschijnt zo vaak niet dat hij het vast ook wel met me eens is dat ik hem zo noem onderhand. Het grote voordeel van deze penibele situatie is dat ik het dus nu al weet en me voorbereid op een abominabel lesje. Het kan dan alleen nog maar meevallen nietwaar.

Niet waar inderdaad. Twee weken lang heb ik me regelmatig afgevraagd 'Waar is Ingrid.' Overigens nadat ik me weken afvroeg 'Waar zijn Ruben en Julian.' De onwetendheid. Het hield mij al bezig, laat staan hoe familie en dierbaren tussen hoop en vrezen heen en weer geslingerd zijn. Vervolgens worden ze gevonden en  komt er een eind aan onwetendheid. Het weten begint. Maar wat wíl je weten, vroeg ik me af?

Laatst haalde ik de kinderen op van school en werd overvallen door een enorme put lucht. Door heftige regenval was het riool zo vol geraakt dat water en allerlei troep op kwam borrelen. Een mannetje schepte een grijs-bruinige brei uit de put. 'Ik ga niet kijken hoor!' Zei ik voor de zekerheid even hardop tegen mezelf. En? Ik deed het toch. Kokhalzend rende ik loerend in de put voorbij en nog een keer want in de haast had ik dochter B. (3) niet opgetild en die weigerde er zelf langs te lopen. Het overkomt me ook bij auto-ongelukken, je wilt niet kijken maar je doet het toch.

Hetzelfde gevoel overviel me nu. Op Twitter las ik een bericht met de woorden 'dood gemarteld' en 'Ingrid' erin en klikte erop om het hele artikel te lezen. Het waren afschuwelijke details van een moord en mijn maag kneep samen en ik wilde niet verder lezen, maar ik deed het toch. En zo kwam ik te weten wat ik al vreesde en in dit geval veel meer. Door te klikken knalde het weten binnen en ik hoop zó dat het de nabestaanden op correcte wijze is medegedeeld. Dat zij niet een krant opensloegen, of op een link in een tweet klikten, maar dat weten subtiel is gebracht.

Want zo realiseerde ik me, weten is soms handig en soms zo veelomvattend dat de manier waarop je iets te weten komt bedekt zou moeten worden met een verzachtend laagje fluweel.