Zoon B. (7) werd getoetst voor extra Engelse les. De wachtkamer werd gevuld door een meisje en haar boodschappentasjes.
Ze vertelde over de inhoud van die tasjes en voor hoe weinig ze het wel niet had gekocht! Zoals bijvoorbeeld deze top! En een paar leren laarzen! Dat was trouwens
nog wel even lastig, omdat ze haar vader om geld moest vragen, maar hij vond
het goed! Zij voelde zich daar niet schuldig over want haar moeder en haar zusje kunnen ze ook aan. Nee, ze hebben eigenlijk niet allemaal precies dezelfde
maat, maar haar zusje kan de laarzen met haar grotere voeten wel lekker een
beetje oprekken! Ik had dit argument echt nog nooit eerder gehoord, het leek me
ook erg slecht voor je voeten, maar ik hield mijn mond.
Het zou nog wel even duren en dus had de dame die het assessment
afnam een passende oplossing bedacht: "Jij kunt bijvoorbeeld lekker gaan
winkelen in de mall." Dat maakte even wat emoties los hoor. Eerst was ik
beledigd, anderzijds werkte het enthousiasme van het meisje met
de tasjes aanstekelijk en toen popte ineens Jet Bussemaker op. Ze keek me heel streng aan met
haar rood geverfde lipjes en zei zoiets van:
"Ik dacht het niet hè, ga jij
maar even wat schrijven ofzo."
Ik vroeg: "Heb je nou echt niks beters
te doen, sjonge jonge zeg."
Jet dacht even na en zei: "Nee, eigenlijk
niet."
Ik keek van de assessment mevrouw die van 'ja, ja' knikte, naar Jet die driftig 'nee nee!' schudde. En toen reed ik naar
de mall. Uiteindelijk doe ik toch wat ik zelf wil.
Het was maar een heel klein kabouterwinkelcentrumpje. Ze hadden er eigenlijk niks fatsoenlijks,
maar - zal je altijd zien - toch één best 'okéje' winkel met hardloopschoenen
en mijn model in de uitverkoop. Ze waren precies een maat te klein, maar mijn uitverkoopradaren maakte dat ik ze prima
paste. Heel raar ja, ik begreep het ook niet. Dus liet ik de meneer van de
schoenenwinkel even voelen wat hij er met zijn deskundigenoog van vond en die zei dat ze als gegoten zaten! En ik dacht, 'Wat een mazzel!' in plaats van 'Wat
een onzin sportschoenverkopertje!'
Thuis paste ik ze zonder sokken, met sokken, ik voelde nog een keer, ik
sprong er zo'n beetje op en er rekte echt helemaal níks lekker op. Dus ik bracht ze
terug. Ergens wist ik natuurlijk al dat ik dat ging doen, maar soms kun je het nog zo goed weten, kennis komt toch
echt voort uit ervaring.
No comments:
Post a Comment