Thursday 18 April 2013

Als het over jezelf gaat


Vandaag even geen stukje met man J. Ik werd eerlijk gezegd een beetje simpel van man J. die continu in mijn stukjes figureerde en ik dacht ook, dadelijk denken jullie nog dat ik geen andere vrienden heb of zo. Dus ja. Ik deelde het ook even met man J. anders is het ook zo sneu en die zei: “Oh ok.” Hij was er dus niet echt van onder de indruk. Nu vraag ik me sowieso wel eens af waarvan hij dan wel stuk zou zijn, maar voor je het weet schrijf ik weer een stukje over man J. en dan moet hij zijn eigen blog maar beginnen vind ik.

Terug naar mij. Voor het eerst sinds acht weken volgde ik weer een lesje katabox op de sportschool. De blessure aan mijn voet maakte het eerder onmogelijk. Iets met overbelast en platte voeten en daarom heb ik nu zooltjes (lees hier) en dat was wel even wennen. Ook omdat je toch liever geen zooltjes hebt omdat je het aller, aller, allerliefst gewoon normaal bent. Of in ieder geval normaal qua fysiek. Nou ja en geestelijk ook wel natuurlijk. Liever geestelijk normaal met platvoeten, dan dat er een steekje loszit en je met normale voeten in  zeven sloten tegelijk loopt, nu ik er zo over nadenk. Wat ik bedoel, is dat als je zou kunnen kiezen, dan was je helemaal in orde. Maar goed, in plaats dat van die zooltjes te verzwijgen vertelde ik het aan iedereen en liet ze ook zien. Ik zou er zelf niet zo op zitten te wachten, op een verhaal over zooltjes, laat staan de zompige zooltjes van een ander betasten, maar als het dan jezelf overkomt is het ineens wel heul interessant. En zo verwerkt iedereen dingen op zijn eigen manier blijkbaar.

Het lesje werd gegeven door mijn favoriete instructeur. Het is een jonge, kleine hippe neger met ingevlochten haren. Hij kan vreselijk goed dansen. Hij maakt daarnaast allerlei heupbewegingen en soms doet hij dat ook vlak voor je. Nu kan ik me daar iets bij voorstellen als die ander ook een hippe neger is, of in ieder geval klein, maar hij doet het ook wel eens bij mij en ik ben in het geheel geen hippe neger en zeker twee koppen groter. Ik ben altijd maar blij dat we niet toevallig worden gefilmd voor een MTV-clip. Of dat er überhaupt een camera in de buurt is voor een promofilmpje van de club. Zo’n enorme bezwete witte vrouw en dan zo’n klein negertje ervoor, dat zou wel eens een averechts effect op het ledenaantal kunnen hebben. Als ik het niet zelf was, zou ik er keihard om lachen. Nu niet, of eigenlijk nu ook, maar ik slik dat in omdat ik me moet concentreren en de kleine neger er ook niet om lacht, maar gewoon zijn ding met z’n heupen doet.

Maar wat ik dus eigenlijk wilde vertellen is dat ik erachter ben gekomen dat ik hele sterke beenspieren heb. Ik keek er ook wel even van op ja. We moesten een oefening doen. Ik leg het even uit. Je gaat in spreidstand staan en dan buig je een beetje door je knieën en vervolgens geef je steeds opnieuw met rechts (of links, maar niet tegelijk, dat kan niet, maar als je het probeert en je kunt het wel, dan kun je denk ik wel professioneel gaan kataboxen) een schuin knietje. En dat achter elkaar en snel (een beetje!) Dus ik deed dat en het duurde en het duurde maar en op een gegeven moment hoorde ik niks meer, dus ik keek op, was ik de enige die nog bezig was. Het kleine negertje keihard lachen. Dus ik zei “Jij klein hip kutnegertje!” Nee grapje, ik zei het natuurlijk niet, maar ik dacht het wel! Anyway, het was wel best grappig, maar alleen als het iemand anders was overkomen.

No comments:

Post a Comment