De naakte waarheid

“En nu zal ik je eens iets heel ingewikkelds uitleggen.” 

Sprak ik tot mezelf. 

Zo kende ik mezelf helemaaaal nog niet. Maar ik zit blijkbaar vol verrassingen.

Mijn ene helft zette zich direct vol overtuiging op de plastic bureaustoel achter de computer. Was die helft even benieuwd naar wat komen ging. Mijn andere helft daarentegen, ging heus wel zitten, maar checkte liever even Gmail, Facebook en Twitter. Als ik dan toch achter de computer zit, kan ik net zo goed even alles tegelijk doen, moet die helft hebben gedacht.

Mijn andere helft leidt een nogal dwingend afleidend bestaan. En zo trok op Twitter een hele sliert berichten aan mij voorbij. Mijn ogen bleven hangen bij tweets waarin iets werd gevonden van een overlijdensadvertentie. Volgens twitterend NL (en ok, België) liet de overleden Mariëtte zich - postuum - van een heel andere kant zien. In de advertentie stond zoiets van: Er zal geen koffietafel zijn, want degenen die koffie wensten, hebben daar volgens Mariëtte tijd genoeg voor gehad. Heel cool vond iedereen dat van Mariëtte.

Terwijl Mariëtte misschien gewoon een takkewijf was. Dat niemand überhaupt koffie met haar wilde drinken, ook al omdat ze nooit eens zelf iets organiseerde.

In plaats van cool vond ik Mariëtte een beetje zielig. Omdat ze nooit open was geweest en ze tot aan haar dood last had van al die opgekropte verlangens omdat eerlijk zijn zo moeilijk bleek.

Daarna keek mijn andere helft de herhaling van DWDD en daar zat Vrouwtje Theelepel. Die had ik nog nooit in het echt gezien. Maar blijkbaar presenteert ze tegenwoordig en altijd al (maar nooit eerder in deze uitvoering) tussen kunst & kitsch en zat ze bij DWDD ondeugend te wezen. Dat laatste was alleen zo volgens Matthijs van Nieuwkerk.

Matt Hijs bedoel ik natuurlijk, maar alleen Jan Mulder kan zijn naam goed uitspreken. En toen dichtte Nico Dijkshoorn iets over Rien Poortvlietjes met naakt en konijnen en daardoor kreeg ik dus het beeld van een bloot Vrouwtje Theelepel niet van mijn netvlies, terwijl, dat staat dus echt MIJLENver van elkaar af. En bovendien, gadverdamme. Nog los van dat de kaboutertjes het sowieso niet doen.

Mijn ene helft zei: “En nu is het wel een keertje genoeg met dat gelanterfant, ik moest je nog wat uitleggen.” Dus ik sprong in de houding, gevoelsmatig althans, want ik zat nog steeds op die plastic stoel.

Het ging over de Zuid-Afrikaanse Protection of State Information Bill. Deze bill (wetsvoorstel) perkt de vrijheid van meningsuiting in. Steeds meer informatie wordt ontoegankelijk voor het publiek en in weerwil daarvan toch publiceren, wordt flink gesanctioneerd. Zuid-Afrika is natuurlijk een walhalla voor corrupte praktijken etc. en de vraag is hoe dit soort misstanden nog worden blootgelegd als deze bill straks een wet is. Want daar werd door de National Assembly (volksvertegenwoordiging) over gestemd op de dag die de boeken ingaat als Black Tuesday. Zie bijv. http://bit.ly/tb9Zcf. 

Hij werd aangenomen en dus is de kans dat de bill een wet wordt aanzienlijk.

Dus ik dacht, Yah! voor mijn ene helft die me zo betrokken houdt bij het fijne overzichtelijke, kneuterige Nederland. Hoera voor niks aan de hand, eerlijkheid, transparantie, Mariëtte op twitter en Vrouwtje Theelepel prime time.