Ik heb een glas wijn in mijn ene en een bord curry in mijn andere hand. Niet bepaald de elementen voor een goed gesprek over lichamelijk verval. Maar mijn überslanke, Zuid-Afrikaanse gesprekspartner vraagt het me heel serieus. Nu vind ik ook heus veel van mijn lijf na mijn zwangerschappen, maar dat langgerekte is iets waar ik me op zich nog niet druk over had gemaakt.
Maar om dat nou te zeggen. Of liever nog: “Wat loop je nou te zeuren, je lijf kan er nog best mee door, maar die rimpels!”
Waarna we elkaar aankijken, heel hard lachen, ons verdiepen in een soort filosofischachtig gesprek over de wereldproblematiek, midden in de woonkamer een dansje wagen want wat maakt het allemaal uit en het leven is maar kort en vrienden voor het leven worden.
Maar goed.
Onwillekeurig dwalen mijn gedachten af. Naar de bakker waar ik werkte toen ik 15 was. In Sinterklaastijd was er altijd een groot marsepeinen varken. De klant mocht zelf de grootte van zijn plak bepalen. En als hij het gewicht (min of plus 10 gram) goed had, kreeg hij het gratis mee. Nooit meegemaakt. Wel dat ik per ongeluk veel te dikke plakken varkenslichaam afsneed. En klanten heel veel moesten betalen. Waarop ze mij enigszins wanhopig aankeken. En ik mijn 15jarige ietwat onnozele glimlach inzette om duidelijk te maken dat ik het ook allemaal heel zielig vond, maar dat ze wel zelf hebben aangewezen hoe groot hun stuk moest zijn.
En daar moet ik dus nu aan denken. Een plakje varken.
De Zuid-Afrikaanse heeft het inmiddels over chemische pillen die ik zeker moet slikken tegen de vergankelijkheid. Ik wil ter relativering iets grappigs zeggen over het marsepeinen varken. Maar wat in vredesnaam is marsepein in het Engels?
Het alternatief, ‘geplette witte bonen’, brengt me terug bij de kantine van de middelbare school en bij gevulde, maar vooral roze koeken. De vertaling van geplette witte bonen is zo mogelijk nog ingewikkelder. Als je er een grap van wilt maken tenminste. Hoe dan ook is het moment inmiddels gepasseerd.
Misschien maar beter ook, dat mijn Engelse vocab. me hier en daar in de steek laat. Want de combinatie uiterlijk en varken ligt natuurlijk nogal gevoelig. In het algemeen en helemaal op de weg naar integratie.
No comments:
Post a Comment