Hollandsche pot

We zijn sinds een week in Arkansas en ik zit tegenover een gespierde jongen die me gaat inschrijven bij de sportschool. We hebben net een rondleiding gehad en ik heb 'oh en ah' gezegd bij allerlei ingewikkelde apparaten. De jongen deed bij sommige apparaten voor hoe je ze kunt gebruiken. Ik vond het lastig om daarop te reageren. Je wil hem immers niet het gevoel geven dat je naar hém zit te kijken, je wil hem het gevoel geven dat je het apparáát door hebt. Dus af en toe zei ik knikkend: 'Wat een top apparaat, ik ga het denk ik wel gebruiken,' dat soort dingen. We stonden ook even stil bij het buitengedeelte dat bezaait was met oude vrachtwagenbanden.
'Nou, hier mogen ze wel een keer opruimen, grapte ik.' Maar het was heel serieus allemaal, want dit was het 'Go fit' terrein waar met die banden heen en weer gesleept wordt door stevige kerels. En misschien ook door fitte vrouwen, weet ik veel.

In het kantoortje vul ik papieren in en we kletsen over de sportschool. Ik verzwijg het Zuid-Afrikaanse kleine hippe aerobic negertje en mijn bovengemiddelde step-kwaliteiten, want je wil niet gelijk de indruk wekken dat je heel goed bent. Ik weet ook niet waarom ik dit opschrijf overigens want zo goed ben ik nu ook alweer niet. Dan vraagt de gespierde jongen waarin Amerika verschilt van Nederland.

Poeh, denk ik. Amerika verschilt in veel opzichten van Nederland. Alles is groot en 'drive thru' en iedereen is zo ontzettend vriendelijk dat ik nog steeds het gevoel heb dat we in een nieuw deel van de film 'the Firm' terecht zijn gekomen. Dat we er over een paar weken achter komen dat er overal in huis camera's hangen en dat ik dan in paniek geheime dingen door de papier 'shredder' moet halen etc. Verder zou ik kunnen zeggen dat de Starbucks fantastisch is en de Walmart groot.

En wat zeg ik? 'Jullie hebben echt heel veel water in de wc-pot.' Godzalmeliefhebben dat ik dit hardop uitspreek. Maar, dan is het dus al te laat. De sportschooljongen kijkt eerst naar man J. (die was er ook bij inderdaad) die zo'n beetje half verontschuldigend knikt en dan naar mij. Ik mompel nog iets van Starbucks en leuke bekers, maar het leed is geschied. Du moment dat ik voortaan in mijn hippe outfit de sportschool binnenwandel en mijn kaart soepeltjes swipe licht ik rood op: 'Het wc-vrouwtje is binnen, het wc-vrouwtje is binnen'.  Alhoewel de sportschooljongen natuurlijk ook gewoon kan denken dat alle Nederlandse vrouwen zo denken, zou dat even grappig zijn.