Vermoeiend

Het woei. Het woei zo hard dat ik uit mijn hemd zou waaien, maar dat kon niet, want ik lag in bed. Naast man J. die ook niet sliep. Was ik ook pas net achter gekomen.

Ik: 'Wat waait het hard hè?'

Man J: ...

Ik: 'WAT waait het HARD hè?'

Man J: 'Watwatwat! Ja, jazeker, nou!'

Ik: 'Nu kan ik denk ik niet slapen.'

Man J: 'Vast wel.'

Dus we waren allebei wakker. Het was donker en man J. zag er helemaal donker uit, met name in het gelaat. Dat kwam door zijn baard. Hij laat die staan. Ik heb daar al grappen over gemaakt zoals: 'Goh we gaan nu wel echt terug naar de oertijd' en: 'Jeetje ga terug in je hol!' als hij iets stoms zegt (wat mij betreft komt hij er soms niet meer uit btw). Dat soort dingen en toen hij zich dus zo midden in het donker plotseling omdraaide schrok ik wel even ja.

Vlak ervoor had ik bovendien een stukje gelezen over een onderzoek naar een causale relatie tussen de volle maan en het 'de slaap niet kunnen vatten.' Ze dachten dat er verband was, maar er waren ook critici of course die de onderzoeksmethode onzin vonden. Sjonge jonge en zo houden we elkaar echt lekker bezig in onderzoeksland. Ik vroeg me ook af of er niet belangrijker dingen waren om te onderzoeken, maar sommige dingen liggen misschien nogal voor de hand en dan is er gewoon niks meer over. Dat zo'n professor dan zegt: Tsja, wel, nu, misschien kun jij je dan richten op de volle maan?

Naast mij werd inmiddels weer geronkt, dus ik had tijd genoeg om na te denken over het weer in het algemeen. Tegenwoordig zeg ik best vaak tegen mensen dat het nu warm is, maar dat het zó kan omslaan. Het regenseizoen hè, voeg ik op z'n Timofeefs toe. Ik voel me een halve gare als ik het vertel, met mijn handgebaartjes, maar stoppen, ho maar. Waar zou dat door komen? En zo sliep ik nog steeds niet.

Waarom denk je zoveel na als je niet kunt slapen? Misschien kon ik overdag ook eens zoveel nadenken en interessante theorieën ontwikkelen over het een of ander. Ik denk overigens niet dat ik de maan zou kiezen, alhoewel ik door dat onderzoek nu wel wakker lag. Ik hoefde maar naar buiten, ik zou à la minute kunnen beginnen. Maar ja, saai en dus dacht ik na over wat het wel zou kunnen worden en dat was blijkbaar pas echt slaapverwekkend.