Eruit, nu!

'Ik heb de elastiekjes dus maar drie weken in gehad want ik kreeg er echt hoofdpijn van.' Ik vond het wel gênant om te zeggen, want ja, ik ben dan misschien wel 35 36 (echt pas net geworden hè) het voelde toch alsof ik 15 was en loog over dat ik echt niks had gegeten dat niet mocht, maar dat het slotje er zo hoepsie af was geschoten. Terwijl het nu echt waar was! De orthodontist was niet echt onder de indruk. Het waren volgens hem toch meer de finishing touches. Waarop ik vroeg: 'Mag hij er dan uit, de beugel?' En daar zuchtte hij alleen maar om, want dat vraag ik elke keer. De assistente moest wel grinniken overigens, maar niemand haalde het ding eruit.

In de tussentijd was de orthodontist al beland bij spleetjes tussen mijn onder tanden die je niet ziet omdat je, als je lacht toch je lip over de tanden hebt (aldus de orthodontist). Hij liet dat ook even zien in de spiegel die hij in mijn handen drukte. Ik zei NIET 'Spiegeltje, spiegeltje aan de wand etc.' maar het scheelde niet veel. Ik lachte breed uit, mooi geen enkele lip die welke tanden dan ook bedekte. Voor het idee probeerde ik het wel, maar daar hield ik snel mee op omdat ik eruit zag alsof ik een soort slechte buikspreekact opvoerde.

De spleetjes moesten we dus wegwerken met een vijl. Rob de Nijs onderin is het ook nét niet bedacht ik, dus ik was het ermee eens. Gaf overigens niks, zei de orthodontist, want het kwam wel vaker voor bij volwassenen. Nu weet ik dus wel dat ik volwassen ben, maar hij had ook kunnen zeggen dat het vaker voorkomt bij mensen boven de twintig. Of zoiets van: 'Het komt voor bij volwassen ook als ze pas net volwassen zijn, zoals jij!' Alhoewel ik dat ook wel weer een rare niet ter zake doende opmerking had gevonden denk ik. De orthodontist naderde mijn mond met de vijl. 'Kijk, heel dun en ik beschadig je tanden verder niet,' zei hij terwijl hij de vijl demonstratief tussen duim en wijsvinger liet bewegen.

En toen begon hij te vijlen en ik was ineens terug in mijn jeugd (los van die beugel dus) en nagels over het schoolbord en de kriebels die je daarvan kreeg en dat gebeurde nu in mijn mond! Echt jongens, dit stukje gaat weer nergens over, maar het is maar dat we met z'n allen toeleven naar het moment dat 'ie eruit mag. Ik trakteer.