Er is een kans
dat onze Cowgirlzzz slaapzakjes in een Nederlands tijdschrift komen. Nadat partner
A. en ik elkaar hebben 'gehighfived', op de tafel gedanst en van pure uitputting
verder even helemaal niks meer konden, gaan we over tot de orde van de dag. We
hebben een goede foto nodig van de slaapzakjes, zo blijkt uit contact met de
betreffende bladen. Het is onvoldoende als je alleen je eigen tenen weg fotoshopt,
een witte slaapzak moet wel echt wit zijn en niet grijs, nee ook niet een beetje
grijs, dat soort dingen.
Thursday, 25 April 2013
Thursday, 18 April 2013
Als het over jezelf gaat
Vandaag even geen
stukje met man J. Ik werd eerlijk gezegd een beetje simpel van man J. die
continu in mijn stukjes figureerde en ik dacht ook, dadelijk denken jullie nog
dat ik geen andere vrienden heb of zo. Dus ja. Ik deelde het ook even met man
J. anders is het ook zo sneu en die zei: “Oh ok.” Hij was er dus niet echt van
onder de indruk. Nu vraag ik me sowieso wel eens af waarvan hij dan wel stuk
zou zijn, maar voor je het weet schrijf ik weer een stukje over man J. en dan
moet hij zijn eigen blog maar beginnen vind ik.
Tuesday, 9 April 2013
Ik vloog naar huis
Laten we voorop stellen dat ik het niet eens was met een vlucht om 23.20
uur in de NACHT. We zijn allemaal een ochtendmens en dat in combinatie met drie kinderen maakt een vlucht om 23.20 uur welhaast onmogelijk. Maar iets met heel
veel duurder, echt veel hè en dat we dat niet konden maken en dat we het maar
eens moesten proberen en toen gaf ik het op. Tegen zulke holistische argumenten
ben ik heus niet opgewassen en los daarvan, als ik de beslissing neem, heb ik
het straks gedaan en dat wil je ook niet.
Friday, 5 April 2013
Gevlogen
Er hangen twee Air France stewardessen boven mijn tot dan toe slapende
dochter (van 2,5). Ze ligt zo’n beetje half in een stoel die zojuist geheel
zelfstandig van de ligstand in de rechtop stand is bewogen. Ik heb op een
belletje gedrukt nadat man J. - “Joost,
Joost! De stoel gaat van de ligstand in de rechtop stand, wat denk jij dat we
nu het beste kunnen doen?” - het ook allemaal niet meer wist. (Oké, niet helemaal waar, doordat ik riep van ‘Joost
Joost’, was het hele vliegtuig al gealarmeerd en in opperste staat van paraatheid
etc. geschoten en was dat belletje op zich niet broodnodig meer). Er komen dan
ook vrij snel twee stewardessen aangesneld.
Subscribe to:
Posts (Atom)