Geen gezicht

“Wat IK in Zuid-Afrika ga doen? Uhm, eerst het gezin maar eens laten landen. En daarna een studie misschien? Werken wordt lastig ben ik bang. Iets nuttigs in ieder geval. Nee, ik ga natuurlijk geen echte expatvrouwendingen doen. Hahaha.”

En zo zit ik acht maanden later, samen met 10 andere vrouwen van middelbare en iets meer middelbare leeftijd, aan een ronde tafel. We wachten ontbijtend, samen met nog zes andere tafels, op de komst van een fitnessgoeroe.

In het voorprogramma treedt de professionele ‘bra fitter’ op.

Nou denk ik, zeker nu ik vrij weinig doe hier in Zuid-Afrika, regelmatig over beroepen: “Goh, misschien is dat leuk om te doen.” 

Maar bra fitten heb ik echt nog nooit overwogen. Het kost me gewoon totaal geen moeite om de neiging te onderdrukken aan andermans borsten te zitten. Alhoewel het altijd nog beter is dan een niet professionele bra fitter zijn, denk ik. Die wil de hele tijd bra’s fitten, waar dan weer niemand op zit te wachten. Dat zou een grote Tom en Jerry-achtige chaos worden.

Het is maar goed dat er een beroep voor is, concludeer ik ter plekke. 

Tevreden met mijn eigen conclusie stop ik nog een koekje in mijn mond, terwijl de bra fitter een anekdote begint over ‘backfat’.

Daar had ik me op zich ook nog nooit druk over gemaakt, maar als ik moet plassen check ik toch even of, en zoja hoeveel rolletjes backfat ik eigenlijk meezeul. Het zijn van die dingen die je moet doen, het is een niet te onderdrukken oergevoel. Laatst las ik bijvoorbeeld dat de afstand tussen wenkbrauw en haargrens vier vingers meet. Je checkt het toch gelijk even. Je zal immers atypisch zijn. Dat op jouw voorhoofd slechts drie vingers passen en dat je dus geen korte pony, maar gewoon het uiterlijk van een Neanderthaler hebt.

Daarna luisteren we naar de fitnessgoeroe. In een moordend tempo vertelt ze over beroemdheden, die heel dik waren en nu heel dun. En hoe ze dat voor elkaar kreeg. 

Daarna begint ze over alles wat goed voor je is en wat slecht. Na ongeveer elke zin zegt ze: “Ok?!” En dan knikken we allemaal driftig. Want natuurlijk willen we allemaal dat perfecte lijf. En jazeker, daarvoor gaan we op twee kartonnen bordjes door de woonkamer schaatsen, als we in een hotel zijn de trap op en neer sjeesen, en over de gang joggen. Net als zij.

En dat allemaal vanaf morgen, want nu nemen we zuchtend nog maar een hapje cake. En een slokje cappuccino. Want daar is eigenlijk ook geen lol meer aan is als iemand je net heeft verteld hoe slecht suiker, melk, koffie, vet, etc. voor je zijn. Maar ja, wat moeten we dan, weggooien is ook zo wat, zeggen we verontschuldigend tegen elkaar tijdens de pauze.

We eindigen de ochtend met een dame die vooral op Michael Jackson lijkt. Dus dat telt niet. Dat telt alleen als je zingt, of de Moonwalk doet. Want Michael Jackson die iets vertelt over crèmes die goed zijn voor je gezicht, dat neemt natuurlijk niemand serieus.