Voelspriet

Het was een hele tijd man J. met een baard, het werd nooit een logisch geheel. Het is als mannen met snorren in november, een tijdelijk iets. Inmiddels zijn we maanden verder en de baard is gebleven. Soms is het ding kort, soms iets langer, maar heel zeker weet ik dat niet. Ik heb dit laten bezinken en ik denk dat ik een mannelijke voelspriet heb ontwikkeld voor uiterlijkheden. Het is een zorgwekkende ontwikkeling want die voelspriet bestaat natuurlijk helemaal niet. Enfin, ik zie geen verschil tussen lang of kort en ik heb er verder ook geen mening over. Dat is toch erg?!

Het betekent tevens dat ik geen recht van spreken heb als man J. een uiterlijke verandering van mij niet opmerkt. Zo kocht ik laatst schoenen. Lang verhaal. Ik vertel het toch even. De juf van de naschoolse opvang keek op een dag nogal opzichtig naar mijn nieuwe sportschoenen. Adidas - ik ben een groot fan van Adidas, vooral als je het op z'n Frans uitspreekt dus dat doe ik, n'importe waar op de aardkloot ik me bevind.

Of ik dat fijne schoenen vond? Ik voelde een doodlopende situatie aankomen, maar ik kon moeilijk nee zeggen, het zijn sportschoenen mensen, wat zit er níet fijn aan sportschoenen. Dus ik zei ja. Oh, maar dan mocht ik haar schoenen wel hebben! En ik zei: 'Nee dank je, ik heb nogal een uitgesproken smaak.' Oh I wish dat ik zo assertief was. In werkelijkheid zei ik dat ik ze overnam als ze mijn maat waren. Die avond bad ik 1. Dat ik grotere voeten had dan de juf. Wat echt een rare wens is, want wie wil er grote voeten hebben? 2. Dat ze het zou vergeten.

De volgende ochtend stond er een enorme doos in de klas van dochter L. (4) met daarin ENORME zwarte sneakers met ingebouwde hak. Ik had die trend zorgvuldig gemeden en zie wat ervan komt. Opgelucht dacht ik, die zijn te groot. En? Ze pasten precies. Ik liep ermee rond en het zag eruit alsof ik rondsjouwde op skischoenen, met elke stap til je je been heel hoog op terwijl dat niet persé nodig is, maar je doet het toch.

En zo onthaalde ik man J. die avond met die enorme dingen aan mijn lijf. Hij zei hoi hoe is het enzo en dat was dat. Niemand zag de schoenen. Ook mensen met voelsprieten niet overigens, want ze liggen lekker te relaxen in de doos.