Lekker weg

We gingen met een stoomtrein. We gingen met de stoomtrein! Moet ik eigenlijk zeggen, want in het land 'Waar we alles, maar dan ook alles met de auto doen' is dat bijzonder. Plus, ik heb na ruim zeven jaar moederen (Jezus ben ik al zo oud?! Nee, hallo, jij dan! etc.) ook wel onder de knie dat je je plannetjes moet aanprijzen. Als je zegt dat de activiteit ongeveer inhoudt:

We vertrekken om 7.00 uur en rijden met de auto naar het vertrekpunt van de trein. Dan registreren we ons bij vier bejaarde meneren met snor, maar dat geeft niks, want het is immers de doelgroep van mama qua sjans. Sjans, dat is... laat maar. We wachten 20 minuten. Dat is best lang, maar kort als je bedenkt dat alles met de hand gebeurt. Vervolgens stappen we in de stoomtrein en zitten een uur in een vrij langzaam rijdende trein.

Er zwaaien mensen naar de trein, want de trein rijdt slechts één keer per maand, dus dat is wel echt heel bijzonder. Jullie zwaaien de eerste paar keer uitbundig terug en roepen heel hard door de volle coupé: 'Hey, een Zulu mens! Hey, nog een Zulu mens. Hey dat Zulu mens zwaait! Veel zwaaiende Zulu mensen hè mama!' Mama vindt dat 'mwah', maar minder erg dan: 'Ja en oma dat paard in de dierentuin hè, dat had een uitschuifpiemel, toch oma!' hetgeen ik ooit zelf door een volle coupé riep.

Na een uur zijn we bij de tussenstop annex ontbijtplek. De als idyllisch aangeprezen Tea Garden blijkt een hutje met eieren en worst en spek en dus scharen we ons onder de wachtenden voor koffie en een pannenkoek (maar dat viel dus nog mee, want de spare ribs, friet en halve liters pils lachen je ook toe net zoals de blanke Zuid-Afrikaners die met hun dikke derriere op een opklapstoeltje achter het opklaptafeltje zitten).

Daarna rijden we hetzelfde stuk terug en vragen jullie steeds: 'Hoe lang nog' en zeggen: 'Nou, dit is echt heel erg saai hè! 'Zo, die stoom stinkt echt.' 'Ik ben een beetje misselijk, maar niet heel erg ofzo.' 'Ik denk dat ik moet poepen.' 'Kijk mam, die mevrouw heeft echt dikke billen.'

Tegen de kinderen en vooral ter overtuiging van jezelf zeg je daarom: 'We gaan met de stoomtrein!' Want misschien valt het wel heel erg mee? En? Nou, als je er eenmaal middenin zit, is het best te doen. Pas als je het opschrijft, dan zie je de ellende.