Toch ietwat sneu

Ik ben in de sportschool voor mijn wekelijkse dosis Katabox. “Heb je gewonnen mam?” Vraagt Boris elke keer als ik thuis kom. En dan antwoord ik, “Nee, want het is alleen maar een sportlesje en ik boks eigenlijk in de lucht.” “Oh, ok, gek.” zegt Boris dan steeds. En elke keer voeg ik toe dat ik hele lange armen heb en dat het er daardoor eigenlijk ook niet echt uitziet. Ik hoef het niet toe te voegen, maar ergens vind ik het zelf ook wel sneu of zo. De leeftijd van ontdekt worden ben ik inmiddels gepasseerd (alhoewel ik toch soms expres mijn been heel hoog doe wat nergens op slaat en bovendien kun je je afvragen of je ontdekt wil worden ‘in de Katabox’. Er komen vast heel veel regels bij kijken zoals een kledingvoorschrift en een dieet en los daarvan ben ik het ook gewoon wel zat na drie kwartier).  

Waar kom JIJ nu weer vandaan?

“Je ben niet van hier hè.” Zegt de stofverkoper.

Ik vind dit een hilarisch zinnetje. Het lijkt me nogal wiedes dat ik niet werk in dit drie man tellende bedrijfje namelijk. Stel je voor dat ik al jaren in deze petite stoffenwinkel werkte met verder de DRIE andere personeelsleden en dat het deze man blijkbaar nooit is opgevallen? Alsof je dag in dag uit ongezien onder een bureau bent gesneakt en daar plots 'Tadaa!' roepend, onderuit bent gekropen.

Antenne

Als ik afgeleid ben, is luisteren niet mijn sterkste punt. Als ik Dikkie Dik voorlees bijvoorbeeld luister ik niet eens naar mezelf terwijl ik NIET afgeleid ben. Niet dat het uitmaakt want Dikkie Dik maakt echt geen reet mee dus je kunt elke willekeurig moment weer inhaken. Bovendien ligt het toch ook wel aan Dikkie Dik denk ik. Of aan schrijfster Jet Boeke. Ik denk overigens – maar ik kan het mis hebben hoor - dat ze is gaan schrijven vanwege haar naam.