Onderhuids

De bulten op mijn hoofd gaan niet weg. En op een gegeven moment ga je dan toch aan andere oorzaken dan voodoo denken. Ik wel althans. Dus ik dacht, het zal het lot wel zijn. Maar dat kon eigenlijk al helemaal niet, want ik win namelijk nooit iets.

En zo beland ik bij de dermatoloog.

In de wachtkamer staan heel veel stoelen. Maar echt 20 of zo. En alle stoelen zijn leeg. De assistente zegt, “Ga maar ergens zitten”. Dat is een hele moeilijk vraag terwijl we nog niet eens echt zijn begonnen zeg maar. 
Dus ik stel voor, "Op deze?"

En het is goed. Het is een stoel achter een paal. Het is de enige stoel waardoor ik de assistente niet meer kan zien en steeds om de paal heen moet kijken als ze iets vraagt. Soms doe je onverklaarbare dingen.

Geloof je het zelf?

We zitten alle drie op een eigen bank in het huis van de potentiele website bouwer. ‘We’ zijn de website bouwer met smalle voeten en groot lijf, partner A. en ik. En achter een hekje zitten ook nog drie kwijlende honden.

“Nou, ik maak dus worst, want wat moet je anders als blanke man in Zuid-Afrika, een baan krijg je toch niet hè.”  Zegt de website bouwer om in een adem door te ratelen over de potjes crème die hij vult voor zijn vrouw die schoonheidsspecialist is.

Wij knikken begrijpend.

Ik zie het hem wel doen namelijk. Met een soeplepel de crème uit een emmer in een trechter scheppen en vervolgens hele kleine potjes vullen met het biologische mengseltje. En dan afwisselend worst draaien en die potjes vullen tot je van gekkigheid niet meer weet wat je doet en een worst in een potje staat te proppen en dat je dan denkt ‘Hee, anders ga ik ook nog websites bouwen.’

Ik kwam, ik zag en ik zei niets

"Sorry, ja, echt heel erg sorry, maar ik ga jullie eraf gooien want ik heb deze baan gereserveerd. Vanochtend heb ik gebeld, om 8.00 uur al, precies zoals het hoort. Dus ja. Jij kunt ook reserveren hoor, misschien moet je dat de volgende keer doen?"

Het te korte rokje voor haar potige pootjes EN leeftijd zwiept heen en weer terwijl ze met stevige pasjes de tennisbaan oploopt. Alsof ze haar woorden kracht bij wil zetten stuitert ze de bal op de grond.

Dan zegt ze, "En ik kan het weten, hoe het hoort, want ik zit in de tenniscommissie" en gewichtig mikt ze de bal over het net. Hard. Haar partner is er net op tijd bij om hem terug te kaatsen. Hij wel.