Oh, oh, oh

Het was bijna kerst en we gingen geen nachtje weg. Een aantal mensen was niet lekker. De eerste was zoon B. en de tweede - hoe kon het ook anders - was man J. Ik rende rond als Florence Nightingale want het was bijna kerst, vrede op aarde etc. Grapje of course, naast stress dook nu ook ineens óveral een snotterende man met doorweekte zakdoekjes op. Mijn grens (maakt niet uit, gewoon grens in het algemeen) was eigenlijk direct bereikt. Maar goed, een verhuizing naar een ander continent en een half ingepakt huis dat je aanstaart, ik vond het stiekem wel best dat we thuis bleven.

De verhuizing wordt voor ons gedaan terwijl wij zo lang mogelijk in ons huis blijven wonen. Zo maken we het inpakken der dingen live mee. In mijn leven heb ik mensen nog nooit zo langzaam spullen in een doos zien doen. Het was van het soort langzaam dat je denkt:
1. OMG, ik kan het beter zelf doen!
2. Zullen we het spelelement 'wie is de snelste inpakker' toevoegen?
3. Zal ik het anders even voordoen?

Ze pakten ook de verkeerde dingen in en dus werden er dingen uitgepakt vóór eerste kerstdag zich aandiende.

En toen was het kerst. Eerste kerstdag maakten we een wandeling in de buurt. Meer mensen hadden dat idee. Sommigen deden het rennend en realiseerden zich - denk ik - pas onderweg dat het best al warm was. Als woeste rood aangelopen kerstmannen renden ze rond en zo werd ik plotseling toch  overvallen door iets van een kerstgedachte.

Tweede kerstdag gingen we naar een mall. We hadden iets nodig en als we dan vroeg zouden gaan... Meer mensen hadden dat idee. Het was druk en warm en het werd steeds drukker en warmer en we kochten een ijsje. Achter ons stond een meneer die aan zoon B. vroeg wat hij had gedaan met zijn voet (gebroken en dus wandelt hij rond met een moonboot). Ik dacht 'oh oh' en ja hoor. Nadat hij zoon B. niet had laten uitpraten begon hij over zijn eigen voet. Ik keek ernaar en zag inderdaad een hele dikke enkel die net uitstak boven een hele lelijke sportschoen waar de rest van zijn voet vermoedelijk in gepropt zat. Hij stak van wal over zijn voet en ijzeren pinnen en helemaal omgedraaid en iets met een motorongeluk. Zoon B. en de meisjes keken hem geamuseerd aan, terwijl ik een hele grote hap ijs nam. Brain freeze is soms een fantastisch iets.