Ik werd er simpel van

In de tussentijd lag die nieuwe telefoon nog altijd in een la in onze bar annex speelgoedkast annex archief (ik had bedacht dat ik later, terugkijkend op mijn leven als expatvrouw, niet perse hoefde te concluderen dat ik zo lekker georganiseerd kon opruimen ineens). En hij lag daar maar en hij lag daar maar en moet ongetwijfeld hebben gedacht dat hij daar niet voor gemaakt was. Dat je een simpele Nokia in een la laat liggen, daar kon iedereen inkomen. Maar hij, gestroomlijnd en wel met al zijn functies en mogelijkheden? En bovendien, tegenwoordig ben je zo snel bejaard, voor je het weet word je bruut ingewisseld voor een jonger modelletje. Ik vond het eerlijk gezegd nogal vergezocht en zeurderig, ook al omdat hij daar pas zes weken lag. En ik dacht ook, wat apart dat een man dit zegt, misschien is het toch een vrouw? 

There’s always a first time

‘Have you ever cycled before?’, asks the man who hires out mountain bikes.

'No’, I reply.

‘No?!’, the man gives me a startled look.

‘Yes, yes, yes, sorry, yes, however I have never ridden a mountain bike through sugar cane fields or anything like that.’ Sometimes, even though I know the answer, I end up saying something completely different. Very inconvenient, especially when the answer is yes or no.

Eerste keer

‘Heb je wel eens eerder gefietst?’, vraagt de mountainbike verhuurder.     

‘Nee.’

‘Nee?!’ De verhuurder kijkt verschrikt op.

‘Ja, ja, ja, sorry, jawel, maar, niet op een mountainbike door suikerriet enzo.’ Soms weet ik het antwoord wel, maar komt er iets heel anders mijn mond uit. Reuze onhandig. Vooral als het antwoord ja of nee is.

Three tips and some gadgets for Valentine's Day

Hmm, can you even remember how many admirers you had? Today is D-Day, because it's Valentine's Day. Those secret admirers will make themselves known. Or do you maybe think it’s a ridiculous day? With these tips, you will get something out of it anyway.

Let’s start with a little history.

Echt waar!

De Elfstedentocht. Wel, niet, wel, niet, wel, niet. Ik raak al volledig uitgeput van de hele discussie voordat er überhaupt een meter is gereden. Of verreden.

Bij DWDD blazen mannen met prehistorische baarden opgetogen wolkjes koude lucht de ether in, elke derde tweet gaat over dik of dun ijs en het land wordt verdeeld in rayons.

Totale chaos overal.

Zelfs op 40 graden afstand, aan de andere kant van de wereld kost het me nog moeite niet de hele dag het ijs dik te denken. Want dat helpt hè. Als we het met z’n allen geloven, dan is het zo. Maar goed, ik heb al genoeg moeite mijn eigen dingetjes naar een ander niveau te krijgen. Dus op enig moment maak ik me los van het ijs voor een potje tennis.

Useless

My inspiration has to come hesitantly. Even if I cap my hands above my eyebrows as if it were a visor, I can’t see a thing to do(hooo).

And then, the phone rings.

Delighted with this change of fortune, I look at the screen. An unknown number. Yes!

And it's, oh confound it, the dentist.

The assistant asks if I can come in today for my appointment instead of tomorrow, because the dentist has a gap today? All of a sudden my day gets this useful filling, that hopefully isn’t for my teeth and just as I’m about to laugh about this 'not the best joke ever', I realise that I’d better hurry and brush my teeth.

Nutteloos

Het moet van ver komen. Zelfs als ik mijn handen boven mijn wenkbrauwen vouw als een soort zonneklep, zie ik niks.
En dan gaat de telefoon.
Verheugt kijk ik op het schermpje: een onbekend nummer. Yes!
En het is, oh deceptie, de tandarts.
Of dat ik nu kan komen in plaats van morgen want de tandarts heeft een gaatje? Althans, die waanzinnig goeie grap maak ik naderhand. In mezelf. Ik moet er nog om grinniken ook en net als ik denk, zal ik ‘m anders aan iemand vertellen, want waarom niet, ik heb toch geen ruk te doen verder, bedenk ik me dat ik wellicht beter mijn tanden kan gaan poetsen.